Waarom vertel ik mijn verhaal?
Iedereen onder ons krijgt in zijn leven vroeg of laat te maken met onaangename zaken die zijn/haar leven voorgoed veranderen. Vaak een gebeurtenis die plots optreedt, we worden plots in een gevecht geduwd waar we niet weten hoe we er moeten aan beginnen en hoe we er ooit nog uitraken. Denk maar aan een stukgegane relatie, overlijden van een dierbare, misbruik, ziekte,... Vaak wordt de oplossing niet gevonden en zoeken mensen hun heil in drank, drugs en raken op het verkeerde pad. In plaats van de problemen proberen op te lossen wordt er van de problemen weggelopen. Zo deed ik het ook, maar ook letterlijk. Lopen, lopen, lopen, altijd maar lopen.. overal maar tegelijk nergens heen.
Met het vertellen van mijn verhaal hoop ik van alle negatieve ervaringen om te zetten in positieve ervaringen voor anderen. Want waar een wil is, is een weg. Rekening houdend dat er soms enkele stapjes zullen moeten teruggezet worden om opnieuw een stapje vooruit te zetten. Ook mijn verhaal op deze website publiceren is alweer een stapje in de goeie richting. Wetende dat ik er nog heel wat te gaan heb.
Iedereen onder ons krijgt in zijn leven vroeg of laat te maken met onaangename zaken die zijn/haar leven voorgoed veranderen. Vaak een gebeurtenis die plots optreedt, we worden plots in een gevecht geduwd waar we niet weten hoe we er moeten aan beginnen en hoe we er ooit nog uitraken. Denk maar aan een stukgegane relatie, overlijden van een dierbare, misbruik, ziekte,... Vaak wordt de oplossing niet gevonden en zoeken mensen hun heil in drank, drugs en raken op het verkeerde pad. In plaats van de problemen proberen op te lossen wordt er van de problemen weggelopen. Zo deed ik het ook, maar ook letterlijk. Lopen, lopen, lopen, altijd maar lopen.. overal maar tegelijk nergens heen.
Met het vertellen van mijn verhaal hoop ik van alle negatieve ervaringen om te zetten in positieve ervaringen voor anderen. Want waar een wil is, is een weg. Rekening houdend dat er soms enkele stapjes zullen moeten teruggezet worden om opnieuw een stapje vooruit te zetten. Ook mijn verhaal op deze website publiceren is alweer een stapje in de goeie richting. Wetende dat ik er nog heel wat te gaan heb.
2013
Achteraf bekeken zou 2013 een zeer belangrijk jaar worden op zowel professioneel, privé als sportief vlak. Ik deed in 2012 verschillende examens mee bij openbare besturen. Zo ook in Haaltert, ik schopte het tot in de laatste ronde. Ik weet niet meer of ik de laatste ronde nog afwerkte, ik weet wel dat ik sowieso niet meer kon wachten. Ik had namelijk ook in Geraardsbergen meegedaan voor een soortgelijke functie, en raar maar waar, ik haalde het van ruim 80 deelnemers en mijn contract lag klaar. Totaal geen idee wat Geraardsbergen voor mij in petto zou hebben.
Ik kwam bij OCMW Geraardsbergen terecht op de personeelsdienst en al gauw kreeg ik als opdracht het nieuw aangekochte loonprogramma te lanceren, dit in samenwerking met de toenmalige hoofdverpleegkundige van het woonzorgcentrum. Een samenwerking die iets te vlotjes verliep en enkele maanden later verhuisde ik naar Nieuwenhove, redelijk ver weg van eigen familie. Eerder een noodzaak om een gefrustreerd ex-man het hoofd te kunnen bieden.
Ook zette ik mijn eerste stapjes op een loopwedstrijd. Zeg maar "stapjes" want zo snel ging het nog niet. Ik nam deel aan de 10Miles Antwerpen, eerder toevallig door een vriend die nog een gratis ticket had. En tegen iets gratis kunnen we niet "nee' zeggen uiteraard. Ik deed wel nog enkele wedstrijdjes maar door astma leek een hobby als loper eigenlijk geen mogelijkheid.
Deze foto werd genomen tijdens de Muurchallenge Geraardsbergen 2014, voor "eigen volk" dus, een organisatie van Maspoe. Een naam om te onthouden.
Achteraf bekeken zou 2013 een zeer belangrijk jaar worden op zowel professioneel, privé als sportief vlak. Ik deed in 2012 verschillende examens mee bij openbare besturen. Zo ook in Haaltert, ik schopte het tot in de laatste ronde. Ik weet niet meer of ik de laatste ronde nog afwerkte, ik weet wel dat ik sowieso niet meer kon wachten. Ik had namelijk ook in Geraardsbergen meegedaan voor een soortgelijke functie, en raar maar waar, ik haalde het van ruim 80 deelnemers en mijn contract lag klaar. Totaal geen idee wat Geraardsbergen voor mij in petto zou hebben.
Ik kwam bij OCMW Geraardsbergen terecht op de personeelsdienst en al gauw kreeg ik als opdracht het nieuw aangekochte loonprogramma te lanceren, dit in samenwerking met de toenmalige hoofdverpleegkundige van het woonzorgcentrum. Een samenwerking die iets te vlotjes verliep en enkele maanden later verhuisde ik naar Nieuwenhove, redelijk ver weg van eigen familie. Eerder een noodzaak om een gefrustreerd ex-man het hoofd te kunnen bieden.
Ook zette ik mijn eerste stapjes op een loopwedstrijd. Zeg maar "stapjes" want zo snel ging het nog niet. Ik nam deel aan de 10Miles Antwerpen, eerder toevallig door een vriend die nog een gratis ticket had. En tegen iets gratis kunnen we niet "nee' zeggen uiteraard. Ik deed wel nog enkele wedstrijdjes maar door astma leek een hobby als loper eigenlijk geen mogelijkheid.
Deze foto werd genomen tijdens de Muurchallenge Geraardsbergen 2014, voor "eigen volk" dus, een organisatie van Maspoe. Een naam om te onthouden.
2014-2015
Het werk werd figuurlijk te vaak mee naar huis genomen. Op het werk werd ik door een collega bestolen, door gebrek aan bewijzen ging deze vrijuit. Of laat ons zeggen: Het werd in de doofpot gestoken. De werksfeer werd ondragelijk en bij het vernemen van een openstaande vacature bij Politie Geraardsbergen/Lierde besloot ik toch mijn kans te wagen. En de geschiedenis herhaalde zich, ik haalde het en kon starten. Al snel bleek dat voorbije maanden toch een diepe indruk op mij hadden achtergelaten en ik kampte met een burn-out. Weg nieuwe job!
Gelukkig had ik een nieuwe uitlaatklap gevonden: hardlopen. De wedstrijden volgden elkaar snel op, ik begon zelf te kijken naar wedstrijden in het buitenland. Zo was er mijn eerste halve marathon in Barcelona (2015-foto), niets leek mij nog te kunnen stoppen. Op sportief vlak dan toch. Op professioneel vlak was het verder zoeken. Het zelfvertrouwen had een knauw gekregen en daar herstel je niet zomaar van.
2016
Sportief gezien werd dit de absolute doorbraak als amateurloper. Ik liep mijn eerste marathon in Eindhoven. Ook op werkgebied had ik stabiliteit gevonden op de school TechniGO! en privé leek de rust teruggekeerd. Ons gezinnetje werd zelfs uitgebreid met hondje Choco.
Maar toen werd je ziek.. erg ziek. Een avond die ik nooit zal vergeten. We dachten aan een maagzweer maar met een telefoontje met de diagnose pancreaskanker hadden we totaal geen rekening gehouden. Daarop volgden zware en bange maanden, waarbij ook onze relatie onder zware druk kwam te staan. Het was ook als partner geen evidentie om met de ziekte kunnen om te gaan. Maar je herstelde, wonderbaarlijk.
2017 en verder..
Sportief gezien had ik de smaak te pakken en als frequent deelnemer van het Dendercriterium, kwam ik in contact met de organisator Maspoe. Remember? Al snel kwam het plan om een running team op te richten. Het Maspoe Running Team werd geboren, met mezelf als secretaris.
2017 werd het moeilijkste jaar tot hiertoe, en laat ons hopen dat dat het moeilijkste jaar was. Op een doodgewone avond kom je erachter dat je toenmalige vriendin een relatie heeft met je papa. Weg papa, weg vriendin, weg huis, weg thuis en uiteindelijk ook weg job. Alles wat ik de voorbije 4 jaar had opgebouwd was op 1 avond van tafel geveegd. "en verder.." schreef ik bovenaan. Want ja, de jaren die erop volgden waren er van ups and downs. Soms denk je dat alles verwerkt is en na een kleine gebeurtenis kan alles weer naar boven gehaald worden.
Ik ging wonen in Haaltert en werd er in 2019 en 2021 verkozen tot sportrecreant van het jaar. Geen supergrote onderscheiding maar toch een toffe erkenning en een teken dat ik toch helemaal niet slecht bezig was. In 2022 dook ik voor het eerst onder de magische grens van 3u tijdens de marathon van Gent. Een jaar later zouden dan de eerste 2 ultramarathons volgen.
Op professioneel vlak ging ik in 2022 werken voor evenementenbureau Maspoe. Zie je wel dat deze naam moest onthouden worden? In 2023 ging ik aan de slag bij Lokaal Bestuur Haaltert, uiteraard ook na een examen. De cirkel is rond, waar ik ruim 10 jaar geleden net-niet begon ben ik nu terechtgekomen.
Maar vergis je niet.. het blijft een gevecht, dag na dag!
Sportief gezien had ik de smaak te pakken en als frequent deelnemer van het Dendercriterium, kwam ik in contact met de organisator Maspoe. Remember? Al snel kwam het plan om een running team op te richten. Het Maspoe Running Team werd geboren, met mezelf als secretaris.
2017 werd het moeilijkste jaar tot hiertoe, en laat ons hopen dat dat het moeilijkste jaar was. Op een doodgewone avond kom je erachter dat je toenmalige vriendin een relatie heeft met je papa. Weg papa, weg vriendin, weg huis, weg thuis en uiteindelijk ook weg job. Alles wat ik de voorbije 4 jaar had opgebouwd was op 1 avond van tafel geveegd. "en verder.." schreef ik bovenaan. Want ja, de jaren die erop volgden waren er van ups and downs. Soms denk je dat alles verwerkt is en na een kleine gebeurtenis kan alles weer naar boven gehaald worden.
Ik ging wonen in Haaltert en werd er in 2019 en 2021 verkozen tot sportrecreant van het jaar. Geen supergrote onderscheiding maar toch een toffe erkenning en een teken dat ik toch helemaal niet slecht bezig was. In 2022 dook ik voor het eerst onder de magische grens van 3u tijdens de marathon van Gent. Een jaar later zouden dan de eerste 2 ultramarathons volgen.
Op professioneel vlak ging ik in 2022 werken voor evenementenbureau Maspoe. Zie je wel dat deze naam moest onthouden worden? In 2023 ging ik aan de slag bij Lokaal Bestuur Haaltert, uiteraard ook na een examen. De cirkel is rond, waar ik ruim 10 jaar geleden net-niet begon ben ik nu terechtgekomen.
Maar vergis je niet.. het blijft een gevecht, dag na dag!